MARXISMO REVOLUCIONÁRIO, TROTSKYSMO
E QUESTÕES HISTÓRICAS DA LUTA DE
CLASSES
TEXTOS DE CÉLEBRES ESCRITOS GREGOS E
LATINOS
SOBRE A SOCIEDADE ANTIGA E A LUTA DE
CLASSES, TRAVADA NA ANTIGÜIDADE CLÁSSICA:
EDIÇÃO SIMULTÂNEA ELABORADA VERBATIM DE LÍNGUAS ALIENÍGENAS PARA O
PORTUGUÊS,
OLÍNTICAS
349 a.C.
DEMÓSTENES
(tb. DEMOSTHENES)
(Δημοσθένης)[1]
Concepção e Organização Portau Schmidt von
Köln
Compilação e Tradução Asturig Emil von
München
Agosto de 2007 emilvonmuenchen@web.de
Voltar ao Índice Geral http://www.scientific-socialism.de/Lutade
ClassesAntiguidadeCapa.htm
PRIMEIRA OLÍNTICA
[1] Ἀντὶ πολλῶν
ἄν, ὦ ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, χρημάτων ὑμᾶς ἑλέσθαι
νομίζω, εἰ
φανερὸν γένοιτο
τὸ μέλλον συνοίσειν
τῇ πόλει περὶ ὧν νυνὶ σκοπεῖτε.
Homens atenienses!
Em vez de muitas riquezas, acredito que vocês escolheriam o que haverá
de ser útil ao Estado, se isso lhes parece claro, na questão agora submetida à
vossa apreciação.
Ὅτε τοίνυν τοῦθ' οὕτως
ἔχει, προσήκει
προθύμως ἐθέλειν
ἀκούειν τῶν βουλομένων
συμβουλεύειν·
Uma vez que as coisas são desse modo, convém estar
disposto a ouvir, de todo o coração, aqueles que estão dispostos a vos aconselhar.
οὐ γὰρ
μόνον εἴ τι χρήσιμον
ἐσκεμμένος
ἥκει τις,
τοῦτ' ἂν
ἀκούσαντες
λάβοιτε, ἀλλὰ καὶ τῆς ὑμετέρας
τύχης ὑπολαμβάνω
πολλὰ τῶν
δεόντων ἐκ τοῦ παραχρῆμ' ἐνίοις ἂν
ἐπελθεῖν
εἰπεῖν, ὥστ' ἐξ ἁπάντων ῥᾳδίαν
τὴν τοῦ συμφέροντος
ὑμῖν αἵρεσιν γενέσθαι.
Com efeito, se alguém aqui vier, já tendo meditado sobre
algo de útil, vocês não apenas o deveriam acolher, dando-lhe ouvidos, senão
ainda creio que seja de vosso proveito, se ocorrer a alguns cidadãos dizer,
inesperadamente, muitas coisas necessárias, de modo que, a partir de todo o
exposto, torne-se fácil a escolha a ser por vocês adotada acerca do que é mais
vantajoso.
[2] Ὁ μὲν οὖν παρὼν καιρός, ὦ ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, μόνον
οὐχὶ λέγει
φωνὴν
ἀφιεὶς ὅτι τῶν πραγμάτων
ὑμῖν ἐκείνων
αὐτοῖς ἀντιληπτέον
ἐστίν, εἴπερ ὑπὲρ σωτηρίας
αὐτῶν φροντίζετε·
ἡμεῖς δ' οὐκ οἶδ' ὅντινά
μοι δοκοῦμεν ἔχειν τρόπον
πρὸς αὐτά. Ἔστι δὴ τά γ' ἐμοὶ δοκοῦντα, ψηφίσασθαι
μὲν ἤδη τὴν βοήθειαν, καὶ παρασκευάσασθαι
τὴν ταχίστην
ὅπως ἐνθένδε
βοηθήσετε (καὶ μὴ πάθητε
ταὐτὸν ὅπερ καὶ πρότερον), πρεσβείαν
δὲ πέμπειν, ἥτις ταῦτ' ἐρεῖ καὶ παρέσται
τοῖς πράγμασιν·
[3] ὡς ἔστι μάλιστα
τοῦτο δέος, μὴ πανοῦργος ὢν καὶ δεινὸς ἅνθρωπος
πράγμασι χρῆσθαι, τὰ μὲν εἴκων, ἡνίκ' ἂν τύχῃ, τὰ δ' ἀπειλῶν (ἀξιόπιστος
δ' ἂν εἰκότως
φαίνοιτο), τὰ δ' ἡμᾶς διαβάλλων
καὶ
τὴν ἀπουσίαν
τὴν ἡμετέραν, τρέψηται
καὶ
παρασπάσηταί
τι τῶν
ὅλων πραγμάτων.
[4] Οὐ μὴν ἀλλ' ἐπιεικῶς, ὦ ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, τοῦθ' ὃ δυσμαχώτατόν
ἐστι τῶν Φιλίππου
πραγμάτων, καὶ βέλτιστον
ὑμῖν· τὸ γὰρ εἶναι πάντων
ἐκεῖνον ἕν' ὄντα κύριον
καὶ
ῥητῶν καὶ ἀπορρήτων
καὶ
ἅμα
στρατηγὸν καὶ δεσπότην
καὶ
ταμίαν, καὶ πανταχοῦ αὐτὸν παρεῖναι τῷ στρατεύματι, πρὸς μὲν τὸ τὰ τοῦ πολέμου
ταχὺ καὶ κατὰ καιρὸν πράττεσθαι
πολλῷ προέχει, πρὸς δὲ τὰς καταλλαγάς, ἃς ἂν ἐκεῖνος ποιήσαιτ' ἄσμενος
πρὸς Ὀλυνθίους, ἐναντίως
ἔχει.
[5] Δῆλον γάρ
ἐστι τοῖς Ὀλυνθίοις
ὅτι νῦν οὐ περὶ δόξης
οὐδ' ὑπὲρ μέρους
χώρας πολεμοῦσιν, ἀλλ' ἀναστάσεως
καὶ
ἀνδραποδισμοῦ τῆς πατρίδος, καὶ ἴσασιν
ἅ τ' Ἀμφιπολιτῶν ἐποίησε
τοὺς παραδόντας
αὐτῷ τὴν πόλιν
καὶ
Πυδναίων
τοὺς ὑποδεξαμένους·
καὶ
ὅλως
ἄπιστον, οἶμαι, ταῖς πολιτείαις
ἡ τυραννίς, ἄλλως τε
κἂν ὅμορον
χώραν ἔχωσι.
[6] Ταῦτ' οὖν ἐγνωκότας
ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, καὶ τἄλλ' ἃ προσήκει
πάντ' ἐνθυμουμένους
φημὶ δεῖν
ἐθελῆσαι καὶ παροξυνθῆναι καὶ τῷ πολέμῳ προσέχειν
εἴπερ ποτὲ καὶ νῦν, χρήματ' εἰσφέροντας
προθύμως καὶ αὐτοὺς ἐξιόντας
καὶ
μηδὲν ἐλλείποντας. Οὐδὲ γὰρ λόγος
οὐδὲ σκῆψις ἔθ' ὑμῖν τοῦ μὴ τὰ δέοντα
ποιεῖν ἐθέλειν ὑπολείπεται.
[7] Νυνὶ γάρ, ὃ πάντες
ἐθρύλουν
τέως, Ὀλυνθίους ἐκπολεμῶσαι δεῖν Φιλίππῳ, γέγονεν
αὐτόματον, καὶ ταῦθ' ὡς ἂν ὑμῖν μάλιστα
συμφέροι. Εἰ μὲν γὰρ ὑφ' ὑμῶν πεισθέντες
ἀνείλοντο
τὸν πόλεμον, σφαλεροὶ σύμμαχοι
καὶ
μέχρι
του ταῦτ' ἂν ἐγνωκότες ἦσαν ἴσως· ἐπειδὴ δ' ἐκ τῶν πρὸς αὑτοὺς ἐγκλημάτων
μισοῦσι, βεβαίαν εἰκὸς τὴν ἔχθραν
αὐτοὺς ὑπὲρ ὧν φοβοῦνται καὶ πεπόνθασιν
ἔχειν.
[8] Οὐ δεῖ δὴ τοιοῦτον, ὦ ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, παραπεπτωκότα
καιρὸν ἀφεῖναι, οὐδὲ παθεῖν ταὐτὸν ὅπερ ἤδη πολλάκις
πρότερον πεπόνθατε.
Εἰ γάρ, ὅθ' ἥκομεν
Εὐβοεῦσιν βεβοηθηκότες
καὶ
παρῆσαν Ἀμφιπολιτῶν Ἱέραξ καὶ Στρατοκλῆς ἐπὶ τουτὶ τὸ βῆμα, κελεύοντες
ἡμᾶς πλεῖν καὶ παραλαμβάνειν
τὴν πόλιν, τὴν αὐτὴν παρειχόμεθ' ἡμεῖς ὑπὲρ ἡμῶν αὐτῶν προθυμίαν
ἥνπερ ὑπὲρ τῆς Εὐβοέων
σωτηρίας, εἴχετ' ἂν Ἀμφίπολιν
τότε καὶ πάντων τῶν μετὰ ταῦτ' ἂν ἦτ' ἀπηλλαγμένοι
πραγμάτων.
[9] Καὶ πάλιν
ἡνίκα Πύδνα, Ποτείδαια, Μεθώνη, Παγασαί, τἄλλα, ἵνα μὴ καθ' ἕκαστα
λέγων διατρίβω, πολιορκούμεν' ἀπηγγέλλετο, εἰ τότε τούτων
ἑνὶ τῷ πρώτῳ προθύμως
καὶ
ὡς
προσῆκεν ἐβοηθήσαμεν
αὐτοί, ῥᾴονι καὶ πολὺ ταπεινοτέρῳ νῦν ἂν ἐχρώμεθα
τῷ Φιλίππῳ. Νῦν δὲ τὸ μὲν παρὸν ἀεὶ προϊέμενοι, τὰ δὲ μέλλοντ' αὐτόματ' οἰόμενοι
σχήσειν καλῶς, ηὐξήσαμεν, ὦ ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, Φίλιππον
ἡμεῖς καὶ κατεστήσαμεν
τηλικοῦτον ἡλίκος
οὐδείς πω
βασιλεὺς γέγονεν Μακεδονίας. Νυνὶ δὴ καιρὸς ἥκει τις, οὗτος ὁ τῶν Ὀλυνθίων, αὐτόματος
τῇ πόλει, ὃς οὐδενός
ἐστιν ἐλάττων
τῶν προτέρων
ἐκείνων.
[10] Καὶ ἔμοιγε
δοκεῖ τις ἄν, ὦ ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, δίκαιος
λογιστὴς τῶν παρὰ τῶν θεῶν ἡμῖν ὑπηργμένων
καταστάς, καίπερ
οὐκ ἐχόντων
ὡς δεῖ πολλῶν, ὅμως μεγάλην
ἂν ἔχειν αὐτοῖς χάριν, εἰκότως·
τὸ μὲν γὰρ πόλλ' ἀπολωλεκέναι
κατὰ τὸν πόλεμον
τῆς ἡμετέρας
ἀμελείας
ἄν τις θείη
δικαίως, τὸ δὲ μήτε πάλαι
τοῦτο πεπονθέναι
πεφηνέναι τέ τιν' ἡμῖν συμμαχίαν
τούτων ἀντίρροπον, ἂν βουλώμεθα
χρῆσθαι, τῆς παρ' ἐκείνων
εὐνοίας
εὐεργέτημ' ἂν ἔγωγε θείην.
[11] Ἀλλ', οἶμαι, παρόμοιόν
ἐστιν ὅπερ καὶ περὶ τῆς τῶν χρημάτων
κτήσεως· ἂν μὲν γάρ, ὅσ' ἄν τις λάβῃ, καὶ σῴσῃ, μεγάλην
ἔχει τῇ τύχῃ τὴν χάριν, ἂν δ' ἀναλώσας
λάθῃ, συνανήλωσε καὶ τὸ μεμνῆσθαι [τὴν χάριν]. Καὶ περὶ τῶν πραγμάτων
οὕτως οἱ μὴ χρησάμενοι
τοῖς καιροῖς ὀρθῶς, οὐδ' εἰ συνέβη
τι παρὰ τῶν θεῶν χρηστὸν μνημονεύουσι·
πρὸς γὰρ τὸ τελευταῖον ἐκβὰν ἕκαστον
τῶν πρὶν ὑπαρξάντων
κρίνεται.
Διὸ καὶ σφόδρα
δεῖ
τῶν λοιπῶν ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, φροντίσαι, ἵνα ταῦτ' ἐπανορθωσάμενοι
τὴν ἐπὶ τοῖς πεπραγμένοις
ἀδοξίαν
ἀποτριψώμεθα.
[12] Εἰ δὲ προησόμεθ', ὦ ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, καὶ τούτους
τοὺς ἀνθρώπους, εἶτ' Ὄλυνθον
ἐκεῖνος καταστρέψεται, φρασάτω
τις ἐμοὶ τί τὸ κωλῦον ἔτ' αὐτὸν ἔσται βαδίζειν
ὅποι βούλεται.
Ἆρα λογίζεταί
τις ὑμῶν, ὦ ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, καὶ θεωρεῖ τὸν τρόπον
δι'
ὃν
μέγας γέγονεν ἀσθενὴς ὢν τὸ κατ' ἀρχὰς Φίλιππος; Τὸ πρῶτον Ἀμφίπολιν
λαβών, μετὰ ταῦτα Πύδναν, πάλιν
Ποτείδαιαν, Μεθώνην
αὖθις, εἶτα Θετταλίας
ἐπέβη·
[13] μετὰ ταῦτα Φεράς, Παγασάς, Μαγνησίαν, πάνθ' ὃν ἐβούλετ' εὐτρεπίσας
τρόπον ᾤχετ' εἰς Θρᾴκην· εἶτ' ἐκεῖ τοὺς μὲν ἐκβαλὼν τοὺς δὲ καταστήσας
τῶν βασιλέων
ἠσθένησε·
πάλιν ῥᾴσας οὐκ ἐπὶ τὸ ῥᾳθυμεῖν ἀπέκλινεν, ἀλλ' εὐθὺς Ὀλυνθίοις
ἐπεχείρησεν. Τὰς δ' ἐπ' Ἰλλυριοὺς καὶ Παίονας
αὐτοῦ καὶ πρὸς Ἀρύββαν
καὶ
ὅποι
τις ἂν
εἴποι παραλείπω
στρατείας.
[14] Τί οὖν, ἄν τις εἴποι, ταῦτα λέγεις
ἡμῖν νῦν; Ἵνα γνῶτ', ὦ ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, καὶ αἴσθησθ' ἀμφότερα, καὶ τὸ προΐεσθαι
καθ' ἕκαστον ἀεί τι τῶν πραγμάτων
ὡς ἀλυσιτελές, καὶ τὴν φιλοπραγμοσύνην
ᾗ χρῆται καὶ συζῇ Φίλιππος, ὑφ' ἧς οὐκ ἔστιν ὅπως ἀγαπήσας
τοῖς πεπραγμένοις
ἡσυχίαν
σχήσει.
Εἰ δ' ὁ μὲν ὡς ἀεί τι μεῖζον τῶν ὑπαρχόντων
δεῖ
πράττειν
ἐγνωκὼς ἔσται, ἡμεῖς δ' ὡς οὐδενὸς ἀντιληπτέον
ἐρρωμένως
τῶν πραγμάτων, σκοπεῖσθ' εἰς τί ποτ' ἐλπὶς ταῦτα τελευτῆσαι.
[15] Πρὸς θεῶν, τίς οὕτως εὐήθης ἐστὶν ὑμῶν ὅστις ἀγνοεῖ τὸν ἐκεῖθεν πόλεμον
δεῦρ' ἥξοντα, ἂν ἀμελήσωμεν; Ἀλλὰ μήν, εἰ τοῦτο γενήσεται, δέδοικ', ὦ ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, μὴ τὸν αὐτὸν τρόπον
ὥσπερ οἱ δανειζόμενοι
ῥᾳδίως ἐπὶ τοῖς μεγάλοις [τόκοις] μικρὸν εὐπορήσαντες
χρόνον ὕστερον καὶ τῶν ἀρχαίων
ἀπέστησαν, οὕτω καὶ ἡμεῖς [ἂν] ἐπὶ πολλῷ φανῶμεν ἐρρᾳθυμηκότες, καὶ ἅπαντα
πρὸς ἡδονὴν ζητοῦντες πολλὰ καὶ χαλεπὰ ὧν οὐκ ἐβουλόμεθ' ὕστερον
εἰς ἀνάγκην
ἔλθωμεν
ποιεῖν, καὶ κινδυνεύσωμεν
περὶ τῶν ἐν αὐτῇ τῇ χώρᾳ.
[16] Τὸ μὲν οὖν ἐπιτιμᾶν ἴσως φήσαι
τις ἂν
ῥᾴδιον καὶ παντὸς εἶναι, τὸ δ' ὑπὲρ τῶν παρόντων
ὅ τι δεῖ πράττειν
ἀποφαίνεσθαι, τοῦτ' εἶναι συμβούλου. Ἐγὼ δ' οὐκ ἀγνοῶ μέν, ὦ ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, τοῦθ' ὅτι πολλάκις
ὑμεῖς οὐ τοὺς αἰτίους, ἀλλὰ τοὺς ὑστάτους
περὶ τῶν πραγμάτων
εἰπόντας
ἐν ὀργῇ ποιεῖσθε, ἄν τι μὴ κατὰ γνώμην
ἐκβῇ· οὐ μὴν οἶμαι δεῖν τὴν ἰδίαν ἀσφάλειαν
σκοποῦνθ' ὑποστείλασθαι
περὶ ὧν ὑμῖν συμφέρειν
ἡγοῦμαι.
[17] Φημὶ δὴ διχῇ βοηθητέον
εἶναι τοῖς πράγμασιν
ὑμῖν, τῷ τε τὰς πόλεις
τοῖς Ὀλυνθίοις
σῴζειν καὶ τοὺς τοῦτο ποιήσοντας
στρατιώτας ἐκπέμπειν, καὶ τῷ τὴν ἐκείνου
χώραν κακῶς ποιεῖν καὶ τριήρεσι
καὶ
στρατιώταις
ἑτέροις·
[18] εἰ δὲ θατέρου
τούτων ὀλιγωρήσετε, ὀκνῶ μὴ μάταιος
ἡμῖν ἡ στρατεία
γένηται. Εἴτε γὰρ ὑμῶν τὴν ἐκείνου
κακῶς
ποιούντων, ὑπομείνας
τοῦτ' Ὄλυνθον
παραστήσεται, ῥᾳδίως ἐπὶ τὴν οἰκείαν
ἐλθὼν ἀμυνεῖται· εἴτε βοηθησάντων
μόνον ὑμῶν εἰς Ὄλυνθον, ἀκινδύνως
ὁρῶν ἔχοντα
τὰ οἴκοι, προσκαθεδεῖται καὶ προσεδρεύσει
τοῖς πράγμασι, περιέσται
τῷ χρόνῳ τῶν πολιορκουμένων. Δεῖ δὴ πολλὴν καὶ διχῇ τὴν βοήθειαν
εἶναι.
[19] Καὶ περὶ μὲν τῆς βοηθείας
ταῦτα γιγνώσκω·
περὶ δὲ
χρημάτων
πόρου, ἔστιν, ὦ ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, χρήμαθ' ὑμῖν, ἔστιν ὅσ' οὐδενὶ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων [στρατιωτικά]· ταῦτα δ' ὑμεῖς οὕτως ὡς βούλεσθε
λαμβάνετε. Εἰ μὲν οὖν ταῦτα τοῖς στρατευομένοις
ἀποδώσετε, οὐδενὸς ὑμῖν προσδεῖ πόρου, εἰ δὲ μή, προσδεῖ, μᾶλλον δ' ἅπαντος
ἐνδεῖ τοῦ πόρου. ‘Τί οὖν;’ Ἂν τις εἴποι, ‘σὺ γράφεις
ταῦτ' εἶναι στρατιωτικά’
μὰ Δί' οὐκ ἔγωγε.
[20] Ἐγὼ μὲν γὰρ ἡγοῦμαι στρατιώτας
δεῖν κατασκευασθῆναι [καὶ ταῦτ' εἶναι στρατιωτικὰ] καὶ μίαν σύνταξιν
εἶναι τὴν αὐτὴν τοῦ τε λαμβάνειν
καὶ
τοῦ ποιεῖν τὰ δέοντα, ὑμεῖς δ' οὕτω πως
ἄνευ πραγμάτων
λαμβάνειν εἰς τὰς ἑορτάς. Ἔστι δὴ λοιπόν, οἶμαι, πάντας
εἰσφέρειν, ἂν πολλῶν δέῃ, πολλά, ἂν ὀλίγων, ὀλίγα. Δεῖ δὲ χρημάτων, καὶ ἄνευ τούτων
οὐδὲν ἔστι γενέσθαι
τῶν δεόντων. Λέγουσι
δὲ καὶ ἄλλους
τινὰς
ἄλλοι πόρους, ὧν ἕλεσθ' ὅστις ὑμῖν συμφέρειν
δοκεῖ· καὶ ἕως ἐστὶ καιρός, ἀντιλάβεσθε
τῶν πραγμάτων.
[21] Ἄξιον δ' ἐνθυμηθῆναι καὶ λογίσασθαι
τὰ πράγματ' ἐν ᾧ καθέστηκε
νυνὶ τὰ
Φιλίππου. Οὔτε γάρ, ὡς δοκεῖ καὶ φήσειέ
τις ἂν
μὴ σκοπῶν ἀκριβῶς, εὐτρεπῶς οὐδ' ὡς ἂν κάλλιστ' αὐτῷ τὰ παρόντ' ἔχει, οὔτ' ἂν ἐξήνεγκε
τὸν πόλεμόν
ποτε τοῦτον ἐκεῖνος, εἰ πολεμεῖν ᾠήθη δεήσειν
αὐτόν, ἀλλ' ὡς ἐπιὼν ἅπαντα
τότ' ἤλπιζε τὰ πράγματ' ἀναιρήσεσθαι, κᾆτα διέψευσται. Τοῦτο δὴ πρῶτον αὐτὸν ταράττει
παρὰ γνώμην γεγονὸς καὶ πολλὴν ἀθυμίαν
αὐτῷ παρέχει, εἶτα τὰ τῶν Θετταλῶν.
[22] Ταῦτα γὰρ ἄπιστα
μὲν ἦν δήπου
φύσει καὶ ἀεὶ πᾶσιν ἀνθρώποις, κομιδῇ δ', ὥσπερ ἦν, καὶ ἔστι νῦν τούτῳ. Καὶ γὰρ Παγασὰς ἀπαιτεῖν αὐτόν εἰσιν ἐψηφισμένοι, καὶ Μαγνησίαν
κεκωλύκασι τειχίζειν. Ἤκουον
δ' ἔγωγέ τινων, ὡς οὐδὲ τοὺς λιμένας
καὶ
τὰς ἀγορὰς ἔτι δώσοιεν
αὐτῷ καρποῦσθαι· τὰ γὰρ κοινὰ τὰ Θετταλῶν ἀπὸ τούτων
δέοι διοικεῖν, οὐ Φίλιππον
λαμβάνειν. Εἰ δὲ τούτων
ἀποστερήσεται
τῶν χρημάτων, εἰς στενὸν κομιδῇ τὰ τῆς τροφῆς τοῖς ξένοις
αὐτῷ καταστήσεται.
[23] Ἀλλὰ μὴν τόν γε
Παίονα καὶ τὸν Ἰλλυριὸν καὶ ἁπλῶς τούτους
ἅπαντας
ἡγεῖσθαι χρὴ αὐτονόμους
ἥδιον ἂν καὶ ἐλευθέρους
ἢ δούλους
εἶναι· καὶ γὰρ ἀήθεις
τοῦ
κατακούειν
τινός εἰσι, καὶ ἅνθρωπος
ὑβριστής, ὥς φασιν. Καὶ μὰ Δί' οὐδὲν ἄπιστον
ἴσως· τὸ γὰρ εὖ πράττειν
παρὰ τὴν ἀξίαν ἀφορμὴ τοῦ κακῶς φρονεῖν τοῖς ἀνοήτοις
γίγνεται· διόπερ
πολλάκις δοκεῖ τὸ φυλάξαι
τἀγαθὰ τοῦ κτήσασθαι
χαλεπώτερον εἶναι.
[24] Δεῖ τοίνυν
ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, τὴν ἀκαιρίαν
τὴν ἐκείνου
καιρὸν ὑμέτερον νομίσαντας
ἑτοίμως
συνάρασθαι τὰ πράγματα, καὶ πρεσβευομένους
ἐφ' ἃ δεῖ καὶ στρατευομένους
αὐτοὺς καὶ παροξύνοντας
τοὺς ἄλλους
ἅπαντας, λογιζομένους, εἰ Φίλιππος
λάβοι καθ' ἡμῶν τοιοῦτον καιρὸν καὶ πόλεμος
γένοιτο πρὸς τῇ χώρᾳ, πῶς ἂν αὐτὸν οἴεσθ' ἑτοίμως
ἐφ' ὑμᾶς ἐλθεῖν; Εἶτ' οὐκ αἰσχύνεσθε, εἰ μηδ' ἃ πάθοιτ' ἄν, εἰ δύναιτ' ἐκεῖνος, ταῦτα ποιῆσαι καιρὸν ἔχοντες
οὐ τολμήσετε;
[25] Ἔτι τοίνυν, ὦ ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, μηδὲ τοῦθ' ὑμᾶς λανθανέτω, ὅτι νῦν αἵρεσίς
ἐστιν ὑμῖν πότερ' ὑμᾶς ἐκεῖ χρὴ πολεμεῖν ἢ παρ' ὑμῖν ἐκεῖνον. Ἐὰν μὲν γὰρ ἀντέχῃ τὰ τῶν Ὀλυνθίων, ὑμεῖς ἐκεῖ πολεμήσετε
καὶ
τὴν ἐκείνου
κακῶς
ποιήσετε, τὴν ὑπάρχουσαν
καὶ
τὴν οἰκείαν
ταύτην ἀδεῶς καρπούμενοι·
ἂν δ' ἐκεῖνα Φίλιππος
λάβῃ, τίς αὐτὸν κωλύσει δεῦρο βαδίζειν; Θηβαῖοι;
[26] Μὴ λίαν πικρὸν εἰπεῖν ᾖ - καὶ συνεισβαλοῦσιν ἑτοίμως. Ἀλλὰ Φωκεῖς; Οἱ τὴν οἰκείαν
οὐχ οἷοί τε ὄντες φυλάττειν, ἐὰν μὴ βοηθήσηθ' ὑμεῖς. Ἢ ἄλλος τις; Ἀλλ', ὦ τᾶν, οὐχὶ βουλήσεται. Τῶν ἀτοπωτάτων
μέντἂν εἴη, εἰ ἃ νῦν ἄνοιαν
ὀφλισκάνων
ὅμως ἐκλαλεῖ, ταῦτα δυνηθεὶς μὴ πράξει.
[27] Ἀλλὰ μὴν ἡλίκα γ' ἐστὶν τὰ διάφορ' ἐνθάδ' ἢ ἐκεῖ πολεμεῖν, οὐδὲ λόγου
προσδεῖν ἡγοῦμαι. Εἰ γὰρ ὑμᾶς δεήσειεν
αὐτοὺς τριάκονθ' ἡμέρας
μόνας ἔξω γενέσθαι, καὶ ὅσ' ἀνάγκη
στρατοπέδῳ χρωμένους
τῶν ἐκ τῆς χώρας
λαμβάνειν, μηδενὸς ὄντος ἐν αὐτῇ πολεμίου
λέγω, πλείον' ἂν οἶμαι ζημιωθῆναι τοὺς γεωργοῦντας ὑμῶν ἢ ὅσ' εἰς ἅπαντα
τὸν πρὸ τοῦ πόλεμον
δεδαπάνησθε. Εἰ δὲ δὴ πόλεμός
τις ἥξει, πόσα χρὴ νομίσαι
ζημιώσεσθαι; Καὶ πρόσεσθ' ἡ ὕβρις καὶ ἔθ' ἡ τῶν πραγμάτων
αἰσχύνη, οὐδεμιᾶς ἐλάττων
ζημίας τοῖς γε σώφροσιν.
[28] Πάντα
δὴ ταῦτα δεῖ συνιδόντας
ἅπαντας
βοηθεῖν καὶ ἀπωθεῖν ἐκεῖσε τὸν πόλεμον, τοὺς μὲν εὐπόρους, ἵν' ὑπὲρ τῶν πολλῶν ὧν καλῶς ποιοῦντες ἔχουσι
μίκρ' ἀναλίσκοντες
τὰ λοιπὰ καρπῶνται ἀδεῶς, τοὺς δ' ἐν ἡλικίᾳ, ἵνα τὴν τοῦ πολεμεῖν ἐμπειρίαν
ἐν τῇ Φιλίππου
χώρᾳ κτησάμενοι φοβεροὶ φύλακες
τῆς οἰκείας
ἀκεραίου
γένωνται, τοὺς δὲ λέγοντας, ἵν' αἱ τῶν πεπολιτευμένων
αὐτοῖς εὔθυναι
ῥᾴδιαι γένωνται, ὡς ὁποῖ' ἄττ' ἂν ὑμᾶς περιστῇ τὰ πράγματα, τοιοῦτοι κριταὶ καὶ τῶν πεπραγμένων
αὐτοῖς ἔσεσθε. Χρηστὰ δ' εἴη παντὸς εἵνεκα.
-------------------------------------------------------------------
EDITORA DA ESCOLA DE AGITADORES E
INSTRUTORES
“UNIVERSIDADE COMUNISTA
REVOLUCIONÁRIA J. M. SVERDLOV”
PARA A FORMAÇÃO, ORGANIZAÇÃO E
DIREÇÃO MARXISTA-REVOLUCIONÁRIA
DO PROLETARIADO E SEUS ALIADOS
OPRIMIDOS
MOSCOU - SÃO PAULO - MUNIQUE –
PARIS