PRODUÇÕES LITERÁRIAS DEDICADAS À FORMAÇÃO

DE REVOLUCIONÁRIOS MARXISTAS QUE ATUAM NO DOMÍNIO DO DIREITO, DO ESTADO E DA JUSTIÇA DE CLASSE

 

RENOMADÍSSIMOS OPORTUNISTAS E REFORMISTAS,

PSEUDO-MARXISTAS E REVISIONISTAS DO SOCIALISMO CIENTÍFICO

NO INTERIOR OU NAS PROXIMIDADES DAS FILEIRAS DO MOVIMENTO PROLETÁRIO REVOLUCIONÁRIO

 

Kant e Fichte, Corifeus do Socialismo Alemão

 

 

 

JEAN JAURÈS[1]

 

Concepção e Organização  Portau Schmidt von Köln

Compilação e Tradução Emil Asturig von München

Julho de 2008

Para Palestras e Cursos sobre o Tema em Destaque

Contatar emilvonmuenchen@web.de

Voltar ao Índice Geral

http://www.scientific-socialism.de/ORPRCapa.htm

 

 

 

Fichte mihi videtur quasi ipsius Kant grandis imago, et, ut ita dicam, extensior umbra.

Nam quod in Kant « individualismus » est, in Fichte « anarchismus » vocari potest; et quod in Kant «socialismus vel potius socialismi semen» vocari potest, in Fichte « collectivismus » est explicitus.

Et cum Kant individualismum modo et socialismum conciliaverit, Fichte anarchismum et collectivismum conciliat.

Ipsis tanquam gallicae Revolutionis affectibus Fichte commovetur.

Non ille, ut Kant, adversus potestates, quae sunt, rebellionem condemnat: sed contra librum scribit ut Gallicam Revolutionem hoc rebellionis crimine solvat.

Nulla legitima potestas est sine contractu originario; contractus autem nullum hominem nulli homini tradere potest; ergo cum sint gubernandi et regendi modi quae hominem homini tradunt, destruendi sunt.

Nec ulla in perpetuum concedi possunt privilegia, et si olim quaedam peculiaria jura nobilitati donata sunt, non is con­tractus valet ultra ipsorum contractantiurn voluntatem nec in posteros ut vinculum injici potest.

Historiam Fichte paene contemnit : ea non, ut saepe dicitur, magistra est vitae : Nam quid sit aut fuerit docet, non quid esse debeat.

Si historiam populi consultarent et sequerentur, factis et rebus inservirent, non rationi obedirent.

In hoc de historia judicio Fichte cum Gallicis magis quam germanicis philosophis consentit.

Non modo non vivendi normam his­toria praecipere potest, sed ne utilia quidem dare consilia; nam cum aut populus aut homo quid facere debeat e ratione bene noscit satis est hoc illum quocumque modo facere si tantum justitiam non laedit.

Ceterum novi sunt ac paene inatiditi rerum nec ullam e praeteritis ad praesentia experientiam; applicare possumus.

Unum est lumen, ratio scilicet et conscienlia quod et quid faciendum et quo modo faciendam sine defecta semper illustret.

Ad hoc modo proficit historia quod nobis monstrat ad quem et virtutis et generosilatis gradum et tanquam apicem animus hominum pervenire possit.

Et nobis humanam gentem non in quotidiana mediocritate, sed tanquam « in festorum dierum vestitu » ostendit.

Nullo ergo aut officii aut historiae vinculo homo erga civitatem devincitur, nisi ipse pepigerit, et in pactum sociale intraverit.

Imo potest quisque homo aut erga nullam civitatem semetipse devincire et in propria sua libertate permanere aut saltem novo cum aliis hominibus foedere novas instituere civitates.

Non a territorio in quo natus est homo legem accipit et tot in civitate civitates erunt quot erunt diversa hominum inter se pacta.

Ita civis quisque suam civitatem libere eliget aut etiam ipse condet.

Haec est mera et absoluta anarchia.

Sed Fichte contendit omnes istas diversas civitates in eodem territorio una subsistere posse sine turbatione: Nam et hodie sub specie unius civitatis et societalis plures sunt civitates et societates.

Quid est nobilitas cum privilegiis suis et jure suo proprio nisi distincta et separata in civitate civitas?

Et in civitatibus militaribus quid, est « militarismus ille » cum perpetua mina supercilii et oris arrogantia et sonanti gladio et contra «burgenses» audacia et derisione nisi detestanda civitas, aut potius castellum in civitate?

Quid etiam isti inter se foederati et compacti judei qui sanguine, religione, quaestu, communi erga ceteros odio ab aliis hominibus tanquam ab hostibus separantur et omnem ad se et negotiorum et divitiarum succum trahunt, et sub pecuniae lege et imperio omnium liberorum hominum cervicem demittunt, nisi externa et infensa in civitate civitas?

Haec est mala et injusta anarchia cum istarum civitatum unaquaeque alias aut opprimit aut spoliat.

Sed si quaeque civitas libertatem plenam cujusque hominis pro fundamento haberet, omnium libertas, in quacumque civitate sint, inviolata esset et plures sine plaga et offensu, in eodem territorio, civitates, id est, libera hominum foedera subsisterent.

Cum ita Fichte singuli hominis libertatem et jus usque ad ipsam anarchiam protulerit, rursus tamen, in civitate semel constituta, socialismus quidam firmior et strictior apparet.

Nam Fichte non oeconomicam a politica dividit et cum nullam esse veram agendi libertatem sine quadam possessione contendit, eadem civitas quae cujusque civis libertatem tuetur et cuique civi certam possessionem deflnire debet et tueri.

Et cum civitas certam cuique possessionem reservare nequeat nisi omnium civium et operam et commercium quodam modo regat et ministret, ab ipso sociali pacto et ipsa singuli cujusque tuenda libertate socialismus, vel etiam collectivismus necesse est oriatur.

 

 

EDITORA DA ESCOLA DE AGITADORES E INSTRUTORES

“UNIVERSIDADE COMUNISTA REVOLUCIONÁRIA J. M. SVERDLOV”

PARA A FORMAÇÃO, ORGANIZAÇÃO E DIREÇÃO MARXISTA-REVOLUCIONÁRIA

DO PROLETARIADO E SEUS ALIADOS OPRIMIDOS

MOSCOU - SÃO PAULO - MUNIQUE – PARIS


[1] Cf. JAURÈS, JEAN. De Primis Socialismi Germanici Lineamentis Apud Lutherum, Kant, Fichte et Hegel, Thesim Facultati Litterarum Parisiensi, em particular : De Civitate apud Kant et Fichte (Sobre o Estado em Kant e Fichte), Tolosae : Ex Typis A. Chauvin et Fils, 1891, pp. 40 e s.